خداحافظ همین حالا.همین حالا که من تنهام

خداحافظ به شرطی که بفهمی ترشده چشام

خداحافظ کمی غمگین به یاداون همه تردید

به یاداسمونی که منوازچشم تومیدید

اگرگفتم خداحافظ نه اینکه رفتن ساده ست

                                                   نه اینکه میشه باورکرد دوباره

                            آخـــــــــــــــــــــــــــــــــرجادســــــــــــــــــت

این غروبی که درآن هیچ صدایی خوش نیست بامن ازمرگ

سخن میگویید ومرا از این سخنش باکی نیست  

من اگرخاموشم به لبانم بنگر سخن راگوش کن که پــــــــــــــــــــــــرازفریاداست

من اگرتصویری ازغرور پوچم

                                                   پشت تصویر وجودم زیباست تو به آن

دلـــــــــــــــــــخوش باش

                                      (پرواز را به خاطر-

                                                            بسپار پرنده

                                                                           مردنیست)

می نویسم اما نه برای خواننده ای که بخواند،بلکه برای غمهای من گریه کند و با شادیهایم بخندد،

می نویسم چون آرام بخش من همین کاغذ و قلم است،تنهایم محبت لازم اینهاست،

اما میخواهم اگر روزی کسی آن را خواند دلم می خواهد به جای اینکه به ظاهر کلمات،

به عمق آنها بنگرد،  

                                                              شاید بر روی هر کلمه ای قطــــــــــــــــــره ای

اشــــــــــــــــــــــــــــــک پیدا کند